Οι θεατρικές παραστάσεις αποτελούν τη σημαντικότερη εκδήλωση πνευματικής κίνησης στο χωριό μας, που ίσως τότε να είχε τη μοναδικότητα απ' όλα τα χωριά της πατρίδας μας, διότι δεν έτυχε να παιχτεί κάποιο θεατρικό έργο, αλλά πολλά και σε συνέχεια μέχρι σήμερα ούτως ώστε το θέατρο να γίνει και να είναι παράδοση στο χωριό μας. Μάρτυρας αδιάψευστος η μόνιμη σκηνή του χωριού μας.

Από κάποιες πληροφορίες που υπάρχουν φτάνει κανείς, αν όχι σε συμπέρασμα, στη σκέψη, ότι πιθανόν το ανέβασμα θεατρικών έργων στη σκηνή να το οφείλουμε σε συγχωριανούς μας που ήλθαν από τη Ρωσία. Πάντως ο Σύλλογος «Κυψέλη», όπως γράφει στις ανέκδοτες σημειώσεις του ο Ιωάννης Κ. Ιωαννίδης και μας πληροφορεί ο Αναστάσιος Κοκκινίδης (Χαριτέκος), ανέβασε στη σκηνή τις πρώτες θεατρικές παραστάσεις της δεκαετίας του 30.

Σύμφωνα με τον Αναστάσιο Κοκκινίδη κατά χρονολογική σειρά παίχτηκαν τα παρακάτω έργα από το 1934-1940: Ο Αθανάσιος Διάκος, Η Σκλάβα, Οι δυο λοχίες, Η Γκόλφω, Η Εσμέ, Ο Προεστός του χωριού, Η Σκλάβα(επανάληψη), Μπροστά στο θάνατο, Οι δυο λοχίες (επανάληψη), Βαβυλωνία και ο Ρακοσυλλέκτης των Παρισίων. Έργα δηλ. πατριωτικά ιστορικά, ηθογραφικά, ερωτικά, κοινωνικά και κωμικά.

Οι θεατρικές παραστάσεις γίνονταν μόνο στο χωριό μας κατά τη δεκαετία του 30 και σε σκηνή που στηνόταν για την παράσταση και η οποία διαλυόταν μετά. Τους γυναικείους ρόλους στην αρχή τους υποδύονταν άντρες. Για πρώτη φορά στο έργο «Οι δυο λοχίες» κατά την επανάληψή του (1939;) έχουμε γυναίκες σε ρόλους γυναικείους και έκτοτε συμμετέχουν συνεχώς γυναίκες στις παραστάσεις.

Όπως αναφέρει στις σημειώσεις του ο Ιωάννης Κ. Ιωαννίδης το 1936 ιδρύθηκε θεατρικός όμιλος τα μέλη του οποίου ήταν οι: Νικόλαος Βασιλειάδης, Ιωάννης Κ. Ιωαννίδης , Σταύρος Ι. Λυκίδης, Αριστοτέλης Σειταρίδης, Δημοσθένης Σειταρίδης, Ηλίας Θ. Ανθόπουλος, Θωμάς Χ. Χαριτόπουλος, Βασίλειος Χ. Ευφραιμίδης, Δημήτριος Π. Βασιλειάδης, Κωνσταντίνος Ι. Αθανασιάδης, Ιωάννης Α. Κοκκινίδης, Ανδρέας Κοκκινίδης και Μιχαήλ Λυκίδης. Οι πρώτες γυναίκες που πήραν μέρος στα θεατρικά έργα ήταν οι: Ανθούλα Ιωαννίδου, Ζωή Ι. Λυκίδου, Αντιόπη Κ. Αθανασιάδου.Κατά τον πόλεμο (1940-41) και την κατοχή (1941-44) έχουν σταματήσει οι θεατρικές παραστάσεις, για να συνεχιστούν μετά κι ως σήμερα, γιατί το θέατρο έγινε και παραμένει παράδοση του χωριού μας..