Ἔσανε δύσ’ σεράντ’,εἴχανε ἀπ’ ἕνα παιδί. Ἔστειλαν  ἀ  ’ς  σήν ξενιτεία. Ὁ ἕνας

εἶπε το παιδίν ἀτ’ς «ἄδεια μη κάσαι, ἕναν παρά πάλ’ ἄν εὑρίσκης, δούλεψο».

Ἡ ἄλλε εἶπε τοπαιδίν ἀτ’ς «ἀς σά εἴκοσ’παράδας ἐξούκ’μη δουλεύης». Ἐπήγανε ἐδούλεψανε. Ἐκείνος ὁπ’ἐδούλευε ’ς ἕναν, παρά ἀργατικό οὐκ’ ἐχάσε. Ὁ -γι-ἄλλο

οὐκ εὗρε δουλεία νά δουλεύ’ ’ςσά εἴκοσ’παράδας.’Σσό δρόμο εἶπανε «ἄς μετροῦμε τά παράδας ’μουνα».Ἐμέτρεσανε. Ἕνας εἶχε ἐλίγα, ὁ-γι-ἄλλο εἶχε πολλά. Ἐκείνος

ὁπ’εἶχε ἐλίγα εἶπε τόν ἄλλονα «ἀδά ’σόν κόσμο ποῖο κυριεύ’, ἡ ψευτία γιόξα ἡ ἀληθεία;». Ἐκεῖνος εἶπε «ἡ ψευτία». Ἐπείκανε κάβλ᾿. Ὁ εἷς εἶπεν «ἄν κυριεύ’ἡ ψευτία, ἐγώ να δίγω σε τάπαράδας». Ὁ-γι-ἄλλο πάλ’εἶπε «ἄν κυριεύ’ἡ ἀληθεία, ἐγώ πάλ’να δίγω σε τάπαράδας». Εἶπανε «ἀτώρα σάτι πάμε, ὅ,τινα τσατεύωμε, ἐρωτούμε, να τεροῦμε ποῖο κυριεύ’».

   Ἐπῆγανε ἐτσάτεψανεἕνανποπᾶ νέο. Ἐκείνος εἶπε «ἡ ψευτία κυριεύ’». Εἶπανε ἐκεῖν’ «νά ρωτοῦμε δύσ’ νοματούς κιάλλο». Ἐρώτεσανεἕναμεσοκαιρίτε ποπᾶ.

Ἐκείνος πάλ’ εἶπεν  «ἡ ψευτία». Τό ὑστερνό ἐρώτεσανε ἕνα γέρο ποπᾶ. Ἐκεῖνος

πάλ’ εἶπε «ἡ ψευτία κυριεύ’». Ἐτότε τό παιδί ἐδῶκε τά παράδας ἀτ’ τόν ἄλλονα

τόν τεμπέλ’ καί ἀτός ἐκλῶστε ὀπίς, τσούγκ’οὐκ εἶχε παράδας ν’ ἐπέγινε  ’ς σ’ όσπίτ’.

Ὁ-γι-ἄλλο ἐπῆρε τα παράδας  ἀτ’ καί ἔφερεν ἀτα τή μάννα ’τ᾿ σ’ ὀσπίτ’.

   Ὁ-γι-ἄλλο ’ς σό δρόμο ἐβραδυνάγε. Ἐτσάτεψε ἕνα σαπεμένο καΐκ’. Ἐσέβε ἐπουκά γιά να κοιμᾶται. Ἐκείνο τή νύχτα ἔρθανε οἱ δαβόλ’ καί ἐρωτοῦνε τ’ ἕναν τ’ἄλλο. Ὁ εἷς εἴπε «Αὔριο ἔν Κερεκή. Εἶναι δύο ἀδέλφια. Ἐγώ να φτάγ’ ἀτ’ς’ καί νά(ν)τοουσεύουνε ἀπάν’’ς σά σύνωρα καί ’ς σήν ἐγκλεσίαοὐκ’ ἔν’ νά πάνε». Ὁ-γι-ἄλλο εἶπε «Ἐγώ πα ἐμάεψα τοῦ βασιλέα τό κορίτσ’καί ἐφτά χρόνια κεῖται ’ς σο στρῶμα κι ούκ ἐπορεῖ να πορπατῆ. ’Σ σό σουντούκ’ ἀπέσ’ ἔχ’ ἕνα ξύλο. Ἐκείνο ἄν ἐπαίρουνε καί βουκώνουν ἀτένα, ἐκεῖνε να λαροῦται. Ἀμά κανείς οὐ ἐξέρ’ ἀτο».Ἐκεῖνος ἀς σό καΐκ’ἐπουκά ἔκουγε. Τόν πουρνό ἐξέβε ἐπῆγε ’ς σά δύο ἀδέλφια

καί ἐπαριστούρεψεν ἀτ’ς καί ἔστειλεν ἀτ’ς σήν ἐγκλεσία. Καί ἀτός ἐπῆγε ’ς σήν πολιτεία καίφωνάζ’ «ἐγώ εἶμαι ἰατρός!». Ἔκουσεν ἀτο ὁ βασιλέας, ἔστειλε τό δοῦλον ἀτ’ καί επῆρεν ἀτονα. Ἐρώτεσεν ἀτονα «ἐπορεῖς μι λαρώνεις τόκορίτσι μ’;». Ἀτός παεἶπε«λαρώνω». Ἐπῆγε ἀπέσ’ ’ς σήν ὀ(ν)τά, ἔνοιξε το σουντούκ’, ἐξέγκε ἀπαπέσ’ τό ξύλο καίεβούκωσεν ἀτενακαί μάνι μαν’τό κορίτσ’ ἐλαρῶθε. Ἐτότε ὁ βασιλέας ἐφόρτωσε δύο ἄλογα παράδας, ἐδῶκεν ἀτονα καί ἔστειλεν ἀτονα  ’ς σ’ὀσπίτ’. Ὅμον τό εἶδεν ἀτονα ἡ μάννα ’τ’, ἀς σή χαρά ’τ’ς ἐπέτασε. Ἀτός ἐπῆρε τά παράδας νά μετρᾶ. Εἶπε τημάννα ’τ’ «φέρε με τό κότ’ νά μετρῶ τά παράδας». Ἡ μάννα ’τ’κότ’ οὐκ’ εῖχε. Εῖπε τήν ανεψία’τ’ς «Ἄμε άς σόν κονξί καί ἔπαρε τό κότ᾿.Ἅντα ρωτοῦνε σε ντό νά φτάτ’ ἄ; εἰπέ , κάτι θέλουμ’ ἀ». Τό παιδί ἐφώναξε, εῖπε «Ψέματα μή λές, ἀδά ’ς σόν κόσμο ἡ ἀληθεία κυριεύ᾿. Ἅντα ρωτοῦνε σε, εἰπέ, ὁ κύρη μ’ νά κρούη ταπαράδας ’ς σό κότ’». Ἐκεῖνο τ’ὀσπίτ’ἔτουνε τ’ ἀρκαντάση –ν ατ᾿. Ὅμον τό ἔκουσεν ἀ ἐκεῖνος, ἐπαλάλωσε. Ἐπῆγε μέ τό κορίτσ’ ἐντάμα καί  ἐτέρεσε ἀληθεία μι λέει. Ἐρώτεσε τόν ἀρκαντάσην ἀτ’ καί εἶπε ἐκεῖνος ὅ,τ’ ἐδάβεν ’ς σό κεφάλιν ἀτ’. Ἀτός ἐρώτεσε «ἀτσάπ ἐγώ νά πάγω ἐμπαίνω ἐκεῖ ’ς σό καΐκ’ ἐπουκά, τίπο πορῶ καζανεύω μι;»- «Ὁ Θεός ἐξέρ’» εἶπεν ἀτόνα. Ἀτός πα επῆγε , εσέβε, ’ς σό καΐκ’ἐπουκά.Ἔρθανεπάλ’οι δαβόλ’και ἐρωτοῦνε ὁ εἷς τόν ἀλλον «ντ’ ἔποικετε ὀσήμερο;». Ὁ ἕνας εἶπε «ἐγώ ὀσήμερο ν’ ἐντοστούρευα δύο ἀδέλφα ἀπάν’ ’ς σά σύνωρα καί’ς σήν  ἐγκλεσία οὐκ’ ἔν’ ν’ απέγιναν, μα κάποιος ἐδῶκεν ατός χαμπέρ’ καί οὐκ’ ἐντοούσεψανε». Ὁ-γι-άλλο εἶπε «ἐγώ ἑφτά χρόνια τοῦ βασιλέα το κορίτσ’εἶχα μαεμένο και ὀσήμερο κάποιος ἐλάρωσεν ἀτενα, ἀπ’ ἐμᾶς κάποιος πάει δί αμπέρ’».Ὁ-γι-ἄλλο εἶπε «μπέκ’ ἀδά ἐπουκά ’ς  σό καΐκ’ κάποιος ἔν καί ἀκούει ἀτα καί πάει λέει άτα:γι’ ἄς τεροῦμε!». Ἔσκωσανε τό καΐκ’ καίετέρεσανε ἀπουκά ἔν ἄθρωπος. «Ἐσύ μι πάς δίςχαμπέρ’;»εἶπαν ἀτονα. Καί ἔσυραν ἀτονα ’ς σή θάλασσα καί ἐφούρκισαν ἀτονα.